Hırvat kökenli İspanyol oyuncu Luka Peros, “La casa de papel” dizisindeki karakteriyle Türk seyircisinin hafızasında yer edinmişti. Sonra diğer bir makûs karakterle TRT’nin tanınan dizisi “Mehmed: Fetihler Sultanı”nda karşımıza çıktı. Sultan Fatih’in en azılı düşmanlarından Bizanslı kumandan Giovanni Giustiniani rolünde dizide 13 kısım rol alan Peros, karakterinin “ani ölümüyle” son kısımda imalden ayrıldı. Luka Peros, Türkiye’den ayrılmadan evvel ise mesleği ve Türk kültürü hakkında Türkiye gazetesinden Murat Öztekin’e konuştu.
“ONUNLA BİRLİKTE BÜYÜDÜM”
-Aslında Türk seyircisi tarafından “La casa de papel” dizisindeki Marsella ile tanındınız. Bu karakterin sizde kalıcı izleri oldu mu?
Marsella’yı oynamaktan büyük keyif aldım. Zira dizi ilerledikçe âdeta onunla birlikte büyüdüm. Onu neredeyse el yordamıyla keşfettim zira üretimciler kendi işimi yapmama müsaade verdiler. Ona her vakit kıymet vereceğim. Buna karşın yoluma devam etmek durumundayım.
“MEHMED: FETİHLER SULTANI DİZİSİNİN EN SIKINTI YANI”
-Son olarak “Mehmed: Fetihler Sultanı” dizisinde İstanbul’un fethinde Fatih’e karşı koyan Giovanni Giustiniani’yi canlandırdınız. Onu canlandırmak kolay oldu mu?
Karakterin tarihiyle alakalı hazırlıklar çok uzun sürmedi. Daha fazla rolün görsel tarafına odaklandım ve repliklerimi Türkçe öğrenmek için inanılmaz bir efor sarf ettim. Türk hocamla Türkçe okumayı öğrenmek, replikleri çalışmak ve düzgün söylem için çeşitli yollar denedim. Rolün lisanla alakalı kısmı muhakkak bütün bu sürecin en zorlayıcı tarafıydı.
“TÜRKÇE ÇALIŞMAYA DEVAM EDECEĞİM”
-Dil merakınızı biliyoruz. Öğrenmek için gayret sarf ettiğiniz Türkçe hakkında neler söylersiniz?
Markette alışveriş yaparken ya da yemek siparişi verirken kimi temel sözlerle yönetim ediyordum. O düzeye kadar geldim. Lakin ne yazık ki dizi çekimlerinin temposu sebebiyle vaktimin birçoklarını dizi için repliklerimi öğrenmekle geçirdim. Bu kısım son derece güç ve uğraştırıcıydı. Hiç mütevazı olmadan söylemeliyim ki, Türkçe bugüne kadar oyunculuk performansı sergilediğim en güç lisan ve Arapçadan sonra öğrenmesi en güç ikinci lisan. Abu Dabi’de bir yıl eğitim gördüm ve Arapça hakkında çok fazla şey hatırlamıyorum. Bu sefer birebir yanılgıyı yapmak istemiyorum. Bu yüzden Türkçe çalışmaya devam edeceğim. Yarım bırakmak yazık olur.
“FATİH DİN VE BİLİM ADAMIYDI”
-Dizide Fatih Sultan Mehmed’le farklı bir cephede yer aldınız. Fatih size ne düşündürüyor?
Fatih, bir din adamı olmasının yanı sıra çok eğitimli bir şahsiyet ve bilim adamıydı. Çeşitli silahlar keşfetti ve savaşta kendi lehine olacak zekice askerî taktikler ve tahliller düşündü. Buna hürmet duyuyorum. Giustiniani’nin de vaktinde buna hürmet duyduğuna inanıyorum.
-Aslında bir vakitler Osmanlının hâkim olduğu ve kültürel olarak izler bıraktığı bir ülkeden geliyorsunuz? Bu izleri görmek hâlâ mümkün mü sizce?
En besbelli izler dilsel olanlar. Tüm Balkan lisanları yani Hırvatça, Boşnakça ve Sırpça, Türkçe sözlerle ya da vakit içinde değişime uğramış Türkçe kökenli sözlerle dolu. Bir de Türk mutfağının kalıntıları ya da tesirleri var.
“ZIRHA GİRMEK İÇİN TÜRK YEMEKLERİNDEN UZAK DURMAK ZORUNDAYDIM”
-İstanbul’da kıymetli bir vakit geçirdiniz. Sizi bu kentte büyüleyen şeyler oldu mu?
Dürüst olmak gerekirse, kenti çok fazla görmedim. Yapımla çok fazla ilgilendiğim için fazla boş vaktim olmuyordu. Ama kentin büyüklüğüne hayran kaldım; bana São Paulo’yu hatırlatıyor. Olağanda Barselona’da yaşıyorum zira nispeten küçük bir kent lakin yeniden de çok canlı. İstanbul çok büyük ve kimi bölgeleri keşfetmemin vakit alacağına inanıyorum. Yemekleri seviyorum ancak rolüm sebebiyle uzak durmak mecburiyetindeydim. O zırhın içine girmek zorundaydım.
“TÜRK HALKI MİSAFİRPERVER”
-Zannediyorum seyirciniz olan Türk halkını gözleme talihi bulmuşsunuzdur. İntibanız nasıldı?
Türk halkı genel olarak son derece misafirperver ve şahane mesken sahipliği yapmak için ellerinden gelenin en uygununu yapıyorlar. Dizinin hayranları rolüme çok hürmet gösterdiler ve onu çok sevdiklerini benimle paylaşıyorlar. Seyircinin hürmet duyduğu ve sevdiği bir berbat adam rolünü oynamak, güzel hissettiriyor. Bu bana, bu kadar çok insanın emeğinin karşılığını verdiğini gösteriyor. Kim bundan gurur duymaz ve sevmez ki?